Vader bij U wil ik zijn

Opa is overleden, best lastig om geconfronteerd te worden met de dood. Kan hier natuurlijk veel over zeggen, maar dat doe ik niet hier.. Maar gisteren was de begrafenis... Het was mooi dat in de hele dienst naar voren kwam dat opa het hier nog best naar zijn zin had, maar dat hij ook echt uitzag om naar het plekje in de hemel te gaan die voor hem klaargemaakt is... Hij had gevraagd of een gedicht in de kerk gelezen kon worden wat dat verlangen zo uitsprak. namelijk deze hieronder.. Opa is in de hemel en op zijn begrafenis was hij een getuige...


Ik ben als een kind Heer, dat niet kan slapen
Bang voor de donkere nacht om mij heen
Bang voor de toekomst, die schijnt zo onzeker
Dan voel ik me Heer, zo dikwijls alleen...
Dan vlucht ik tot U, war de lampen steeds branden
Tot U, met al mijn angst en mijn pijn
En vraagt Ge dan teder: "mijn kind toch, wat wil je?"
dan fluister ik: Vader, bij U wil ik zijn..."

Ik ben als een kind Heer, dat rond loopt te dolen
In een groot bos; de weg niet meer vindt
En steeds maar weer op hetzelfde punt uitkomt
Totdat ik Uw stem hoor: "Hier ben ik mijn kind."
Dan leg ik mijn hand in Uw Vaderhanden
En fluister ik: "Vader bij u wil ik zijn..."
Dan ga ik met U, waar de lampen steeds branden
Dan ben ik vergeten m'n angst en m'n pijn!

Ik ben als een kind Heer, dat niet kan slapen
Om 't grote geschenk dat ik Morgen ontvang
Dat is zo'n wonder, dat 's louter genade
Maar soms Heer, valt het wachten zo lang!
Dan kom ik tot U, waar de lampen steeds branden
Ik kom zo ik ben, want Gij maakt mij rein
Dan fluister ik, als Gij mijn tranen komt drogen:
"Dank U o Vader, dat ik bij U mag zijn..."