zondag 26 oktober 2008

proces

Soms kun je gewoon niet zo goed woorden vinden voor alles wat er gebeurd… Dat is de laatste weken een beetje het geval..Er gebeuren zoveel dingen, super mooie dingen, lastige dingen, dingen waar ik tegenop zie, maar ook gewoon dingen waar ik intens van kan genieten…. Lastig om er woorden aan te geven.. het wisselt elkaar zo snel af en soms kan ik het zelf niet echt bijhouden, maar een ding geeft me rust… Ik merk zo dat de Here God met me bezig is.. en dat is bijzonder.

Soms is het heel erg lastig en moet ik over drempels heen, maar ik merk dat ik groei, dat ik verander… En het gaat op een hele andere manier dan ik gedacht had, maar het gebeurd..
Soms gaat het me veel te langzaam, op andere momenten heb ik het gevoel dat ik het niet bij kan houden.
Soms lijkt het of ik op wolken zweef, andere momenten vraag ik me af of het nog lastiger kan worden.
Soms kan ik geen genoeg krijgen van het groeien, veranderen, soms verlang ik naar het moment dat het eindelijk klaar zou zijn.
Soms voelt het alsof ik alleen aan het worstelen ben, maar steeds vaker merk ik dat ik het niet alleen hoef te doen.
Soms kost het me heel veel moeite om tijd te nemen voor God, steeds vaker kan ik haast niet stoppen met de intense tijd die ik met God heb.
Soms twijfel ik of God me wel kan gebruiken, steeds vaker merk ik dat Hij me al gebruikt.

Ik krijg het niet zo goed op papier, maar het helpt om het te structureren op deze manier..
Soms is het gewoon kei en kei lastig en zie ik verschrikkelijk op tegen stappen die ik moet zetten, maar steeds vaker merk ik dat het oke is!!

God is met me aan het werk en dat is echt genieten, maar Hij heeft nooit gezegd dat het gemakkelijk zou zijn!!!!

1 opmerking:

Anoniem zei

Hey Marlies!
Dan zitten we aardig op 1 lijn.... :) Ik herken me ook in wat jij schrijft.
Grappig, ik ben nu een trilogie aan het lezen over een familie die op een landgoed in Ierland wonen. Drie boeken over drie opeenvolgende generatiers. Het is opmerkelijk om te lezen dat ieder persoon, in elke generatie, zijn/haar eigen keuzes maakt en eigen weg gaat. Zogezegd, iedereen heeft deel aan het grotere plan, maar besluit zelf welke keuzes ze erin maken. Sommigen kiezen de moeilijke wegen met een hoog doel, sommigen kiezen thuis te blijven. Degenen die de moeilijkere wegen nemen worden zwaarder beroefd, groeien sneller, maar vaak onvermijdelijk in bochten om het te overleven, en behalen een hoog doel. De mensen die de minder gevaarlijke weg kiezen groeien rustiger, misschien steviger en rechter en leren te waarderen en zorg te dragen wat ze hebben.
In mijn leven is er een mengeling van beide personen, de ambiteuze dromer/reiziger en de rustige, behoedzame thuisblijver.
Wat je schrijft geeft misschien wel aan dat je op weg bent ergens heen en daardoor beproefd wordt. God heeft een plannetje, een doel waar je heen mag groeien en de weg erheen is zelden breed en recht. Vaak kronkelt de weg en moet je dan weer klimmen, dan weer rusten, dan weer volharden en doorlopen...
Ik wil niet wijzer klinken dan ik ben, ik schrijf ook maar op wat me te binnen schiet, maar ik vond het treffend om te lezen waar je doorheen gaat.
Count your blessings.

Liefs.

Rufio.