Ik geef inzicht en wijs de weg die je moet gaan. Ik geef raad, op jou rust mijn oog.

Ik heb nog steeds niet de mooie woorden om het te omschrijven maar goed dat ik natuurlijk ook niet het belangrijkste. Ik moet gewoon even schrijven hoe erg ik onder de indruk ben van wat er allemaal gebeurd.
Natuurlijk gaan er bepaalde dingen nog helemaal niet zo lekker en ben ik verre van volmaakt. Maar hoe erg genieten is het dan als ik merk dat God ondanks mijn onvolmaaktheid toch zo gek op me is en me echt wil gebruiken. Ik merk dat ik de vrijheid krijg om er van te genieten, maar dat het me ook echt raakt.

Van de week had ik een meeting en daar kregen we de opdracht om een tekst op te schrijven die voor jou belangrijk is om wat voor reden dan ook en die je eventueel zou kunnen gebruiken om mensen over God te vertellen.
Ik vond dit best een lastige vraag. Aan de ene kant zijn er natuurlijk genoeg teksten te noemen, aan de andere kant ook de twijfels wat is nou een ‘goede’ tekst.
Ik kwam uit op de tekst die ik kreeg toen ik gedoopt ben 7 jaar geleden. Deze tekst is heel vaak teruggekomen op verschillende momenten, in verschillende omstandigheden. En elke keer had deze tekst een andere ‘invalshoek’ en ‘waarde’ voor mij. Het was al een tijd geleden dat ik deze tekst had gelezen, maar nu kwam deze weer naar voren:

Psalm 32: 8
Ik geef inzicht en wijs de weg die je moet gaan. Ik geef raad, op jou rust mijn oog.

Apart.. elk gedeelte van de tekst heeft me wel een keer aangesproken, bemoedigd of iets dergelijks. Maar het laatste gedeelte “op jou rust mijn oog” maakte me vaak onzeker. Met mijn verstand wist ik dat Hij liefdevol naar me keek ofzo, maar altijd zat de gedachte erbij: ja maar dan ziet Hij dus ook al mijn fouten, dingen waarmee ik steeds de mist in ga. Mijn houding, mijn gedachtes ook wanneer ik in de kerk zat waar ik bijna altijd bezig was met hoe ik me moest gedragen zodat anderen ‘goed’ over me zouden denken in plaats van Hem oprecht groot te maken.
Ik schreef deze tekst van de week op en opeens besefte ik: juist dit gedeelte van de tekst sprak me aan… Het was voor mij zo helder..Hij kijkt niet met een kritisch oog naar me. Maar Hij ziet mij en Hij ziet ook mijn worsteling en Hij ziet ook de oprechtheid die er wel is (ook al zit ik hierbij mezelf wel eens in de weg). Natuurlijk stuurt Hij me weleens bij (maar goed ook) maar Hij doet het met liefde en niet verwijtend.. Het is iets teders....
Op het moment dat ik dit met degene naast me moest bespreken (ja ook dat nog K) raakte me het.. Kan niet onder woorden brengen wat er op dat moment gebeurde, maar het was nogmaals een bevestiging van Hem naar mij… tof!!

En ja, Hij bevestigd dingen over hoe Hij naar mij kijkt, maar Hij laat me ook steeds vaker zien wat ik voor Hem kan doen en hoe ik Hem groot kan maken.. Ik zie er naar uit wat komen gaat!!!