woensdag 7 januari 2009

de omgekeerde wereld

Vorige week is J. mee geweest om een dienst te draaien op mijn werk. Hij gaf aan dat hij geraakt werd door de dingen die de mensen vertelde. Ik heb hier nog veel over nagedacht.. Ik besef dat ik al aardig afgevlakt ben in de tijd dat ik daar werk. (terwijl dat nog niet eens zo heel lang is) Ik kan op sommige momenten ook nog erg geraakt worden door dat wat de bezoekers vertellen, maar op veel momenten is het al bijna normaal wat er gebeurd.
Toen ik hier over na aan het denken was besefte ik dat ik het eigenlijk al normaal vind dat die mannen bijna allemaal kinderen hebben en dat ze die eigenlijk niet meer zien. Als iemand dat verteld is het eigenlijk “normaal”. Het is zelfs zo erg dat als iemand verteld dat hij geen kinderen heeft dat het me verbaasd. In het begin werd ik geraakt door alles en was ik echt oprecht verbijsterd en geschokt door de dingen die verteld werden. Het is een compleet andere wereld, met totaal andere regels, normen en waarden en levensstandaard. Dit is iets wat ik wel elke keer besef, maar nu zie ik ook hoe snel je eigenlijk zo’n levensstijl overneemt. Buiten mijn werk om niet, maar als ik daar ben lijkt het wel of ik gewoon ben gaan accepteren dat het gewoon zo is.

Het is raar, het is de omgekeerde wereld… Ik wil niet afvlakken, ik wil geraakt worden door wat er gebeurd, ik wil niet dat het normaal word, ik wil me blijven verbazen over dat wat er gebeurd. Ik wil niet klakkeloos accepteren dat er dus alleen al van de mensen die bij ons in utrecht komen minimaal 100 kinderen rondlopen die hun vaders (en/of soms ook moeders) niet kennen, nooit zien of soms een uurtje hebben om aan tafel met een begeleider met de ouder te praten…Het is bizar, het is niet normaal, het is verschrikkelijk…
En dit is nog maar één voorbeeld…Er zijn zoveel voorbeelden, er is zoveel onrecht, leed, hardheid enz bij deze mensen..
Aan de andere kant besef ik ook dat als ik overal echt door geraakt zou worden en me hier bezorgd over zou maken, dat het dan geen leven is daar. Dan raak je heel snel uitgeblust denk ik.
Maar ik ben er van geschrokken dat ik blijkbaar al zo gehard ben, en dat is niet wat ik wil!!!
Ik wil weer echte bewogenheid voor de mensen en dat ook aan hen laten merken…

1 opmerking:

Anoniem zei

hee meid. ik snap je wel. nu ik dit zo lees denk ik ook van 'hmm ja, voor mij beginnen dat soort verhalen ook normaal te worden'. goed dat we ons hier nu van bewust zijn, zo kunnen we elkaar af en toe eraan herinneren dat het niet normaal is hoe het daar gaat in de steeg..
xx linda