vrijdag 16 januari 2009

nog 17 nachtjes slapen...

ja nog 17 nachtjes slapen en dan gaat toch echt gebeuren wat al best lang op de planning staat.. 2 februari zal ik samen met Timon op het vliegtuig stappen om vervolgens drie maanden later weer terug te komen..Ik kan het bijna niet geloven dat ik, Marlies Graafland, over drie weken al in Brazilie zit en dat drie maanden lang mijn leven daar zal zijn....


Gisteren hebben we een gesprek gehad in Barneveld. Dit was een gesprek met een vrouw (SUPER leuke vrouw) die 10 jaar in Belo Horizonte gewerkt heeft en nu weer sinds een jaar met man en kinderen hier in Nederland woont.

Ze heeft ons ontzettend veel verteld over wat we kunnen verwachten, waar we tegenaan kunnen lopen en wat voor toffe dingen we gaan doen..

En ja lieve mensen, Marlies gaat ook in een carnavalsoptocht (die schijnen heeeeeel geweldig te zijn) meelopen daar..(wel om te evangeliseren hoor)... Ik ben benieuwd..

Maar goed, dat terzijde.. Het is bijzonder om te merken dat ook deze vrouw overtuigd is van het feit dat het goed is dat we daarheen gaan. We hebben gisterenavond ook met elkaar gebeden en het is zo tof om te merken dat de Here God ons echt rust geeft. We vinden het bij vlagen allebei heel eng en spannend, maar ook op die momenten mogen we naar God toe en dat ook bij Hem brengen. En het is tof dat we dan ook echt allebei een stuk rust krijgen.
Ook op de momenten dat het lekker loopt kunnen we het bij God neerleggen, het is echt tof om het zo 'dichtbij' te ervaren en mee te maken.
Het lijkt er echt op dat God ons daar graag wil hebben.. (ik kan er eigenlijk niet omheen!!) en we zijn allebei echt benieuwd wat er gaat komen. We hebben deze drie maanden echt aan Hem gegeven en zijn benieuwd wat Zijn plannen zijn..
Het is tof dat ik voor school daar drie maanden heen ga.. Eigenlijk om mijn professionaliteit daar in de praktijk te gaan brengen, maar dat ook de Here God hier zo bij betrokken is en dat we Hem daar ook heel bewust de ruimte voor kunnen geven!!

het begint echt te kriebelen.. het word nu wel heel echt... tof tof tof...

het enige wat jammer is, is dat er nu ook een moment van tijdelijk (gelukkig) afscheid nemen gaat komen.. en dat is nog steeds niet mijn sterkste kant..

Geen opmerkingen: